Już na etapie projektowania budynku można przewidzieć wiele elementów, które w późniejszym etapie ułatwią montaż wkładu grzewczego i opcjonalnie instalacji rozprowadzającej ciepłe powietrze.
Więcej artykułów o podobnej tematyce znajdziesz w dziale: Porady kominkowe
Oto najistotniejsze kwestie:
Usytuowanie komina – wkład kominkowy powinien znajdować się w bezpośrednim sąsiedztwie komina. Natomiast sam komin warto, w miarę możliwości na etapie projektowania, umieszczać centralnie w budynku. Jest to szczególnie ważne w przypadku późniejszego wykonywania instalacji rozprowadzającej, instalacja taka upraszcza się (krótsze odcinki przewodów), a co za tym idzie wzrasta jej wydajność i spadają koszty wykonania. Centralne usytuowanie komina rozwiązuje najczęściej kolejny problem – konieczność wystawienia wylotu komina ponad kalenicę budynku (komin znajduje się wówczas blisko kalenicy).
Właściwy kanał dymowy w kominie – szczególnie istotny jest właściwy przekrój. Jeżeli kształt przewodu dymowego jest okrągły to standardowa średnica wynosi 200 mm. Jeżeli kwadratowy, to jego bok powinien mieć 200 mm. Mniej istotna jest technologia wykonania samego komina – jest wiele rozwiązań systemowych, ale równie dobrze komin może być wykonany z cegły palonej. Wlot do komina powinien znajdować się na wysokości ok. 1,5 m ponad podłogą. Na samym dole kanału dymowego warto zamontować drzwiczki rewizyjne umożliwiające wybieranie sadzy. Drzwiczki powinny być zlokalizowane po przeciwległej stronie komina.
Właściwe przygotowanie podłoża w miejscu planowanego montażu – z racji na duży ciężar wkładu kominkowego i obudowy (razem może to być nawet ponad 500 kg), zaleca się wzmocnienie podłoża w miejscu montażu. Jeżeli kominek jest montowany na parterze, na podłodze wylewanej na gruncie, to należy z warstw podłogowych usunąć styropian, lub zaprojektować solidne dozbrojenie ostatniej warstwy wylewki. Jeżeli całość montowana jest na stropie należy sprawdzić nośność stropu pod dodatkowym obciążeniem.
Doprowadzenie powietrza do spalania – każde palenisko w procesie spalania potrzebuje dużych ilości powietrza. Jeśli kominek nie będzie usytuowany w pomieszczeniu o dużej kubaturze, konieczne jest doprowadzenie powietrza z zewnątrz lub z innych pomieszczeń (np. piwnicy). W zależności od planowanej mocy wkładu kominkowego i od długości przewodu doprowadzającego, doprowadzenie wykonuje się najczęściej okrągłymi przewodami o średnicy od 100-150 mm (w zależności od modelu wkładu), lub kanałami prostokątnymi o odpowiednim polu przekroju poprzecznego. Przewód doprowadzający ukrywa się pod podłogą na gruncie i wyprowadza przez elewację na zewnątrz budynku. Istotne jest, żeby unikać dużej ilości załamań po drodze przewodu. Wylot świeżego powietrza powinien znajdować się w posadzce ok 5-10 cm od ściany/komina, najlepiej w planowanej osi usytuowania wkładu kominkowego. Należy również przewidzieć zamknięcie dopływu powietrza w kanale doprowadzającym (przepustnica zamontowana na elewacji budynku).
Zaplanowanie systemu dystrybucji ciepłego powietrza – na etapie projektowania można przewidzieć dodatkowe otwory w stropach, którymi zostaną poprowadzone piony grzewcze. Unikniemy wówczas zbędnego kucia w późniejszym etapie. Istnieje również możliwość umieszczenia przewodów rozprowadzających ciepłe powietrze w warstwach posadzki – należy wówczas przewidzieć jej wyższą wysokość.
Aldona Mazurkiewicz
