Łukasz Darłak, Darco (woj. podkarpackie): Nie ma obowiązku wykonywania komory dekompresyjnej, nie jest to wymóg prawny ani formalny, a bardziej dobra praktyka. Komorę tę wykonuje się głównie wtedy, gdy strop jest wykonany z materiałów palnych (np. drewniany), w przypadku gdy strop jest betonowy komora nie jest konieczna (co nie znaczy, że nie warto jej zrobić, by ograniczyć ryzyko pękania tynku z uwagi na wysoką temperaturę). Komora dekompresyjna powstaje, gdy wykonamy obniżone sklepienie nad górną krawędzią otworów wentylacyjnych (na nich montujemy tzw. kratki). To sklepienie umożliwia lepsze wyprowadzanie ciepłego powietrza z komory i uniemożliwia powstawanie zastoin gorącego powietrza. W Pana przypadku można sobie ją darować, ale sufit powinien być bezwzględnie odizolowany w sposób trwały. Jeśli chodzi o umiejscowienie kratek, to nie jest to specjalnie istotne, choć nie należy montować kratek tuż pod sufitem, bo cyrkulacja powietrza nie jest optymalna. Ważne, by kratek było dwie lub więcej (po różnych stronach kominka, tak by możliwa była cyrkulacja powietrza). Powierzchnia otworów wentylacyjnych (wlotowych i wylotowych) powinna być odpowiednio dobrana. Nie może być zbyt mała, bo nastąpi przegrzanie paleniska, a efekty grzewcze będą słabe. Czasami ta powierzchnia jest podana w instrukcji montażu paleniska.
Więcej artykułów o podobnej tematyce znajdziesz w dziale: Porady kominkowe
Okap kominka może posiadać kilka wydzielonych komór - temat przybliża ekspert Marcin Rokita
I komora kominka znajduje się pod specjalnym metalowym dystrybutorem, z którego jest pobierane gorące powietrze bezpośrednio przez aparat nawiewny. Z komory tej wyprowadzone są również rury bezpośrednio do kratek w bocznych ścianach okapu kominka, które spełniają zadanie zaworu bezpieczeństwa w przypadku, gdy aparat nawiewny jest wyłączony np. w przypadku braku prądu.
W II komorze kominkowej chłodne powietrze zasysane jest za pośrednictwem bocznej kratki oraz szczelin między obudową kominka a wkładem kominkowym, ogrzewane jest od zewnętrznej strony metalowego dystrybutora (niektóre wkłady kominkowe są już fabrycznie wyposażane w dystrybutor) oraz od rury spalinowej. Rura spalinowa może osiągnąć temperaturę nawet do 7000C ponieważ następuje w niej proces dopalania gazów powstałych podczas destylacji drewna. Aby w pełni wykorzystać ciepło spalin stosuje się rury spalinowe ze specjalnym radiatorem lub opaski żebrowane, które zwiększają efektywność oddawania ciepła. Układ odprowadzenia spalin powinien posiadać szyber zmniejszający ciąg kominowy w przypadku gdy jest on zbyt duży. Ciepłe powietrze z II komory jest odprowadzane grawitacyjnie bezpośrednio do pomieszczenia w którym kominek się znajduje oraz opcjonalnie za pomocą rur do sąsiednich pomieszczeń.
III komora kominka jest komorą dekompresyjną, spełniająca zadanie odizolowania stropu od gorącego okapu kominka. Powinna być wyposażona w dwie kratki, umieszczone niesymetrycznie po przeciwnych stronach okapu kominka dla swobodnej cyrkulacji powietrza i chłodzenia tej przestrzeni.
Izolacja okapu kominka jest rzeczą nieodzowną, nie tylko ze względu na ograniczane strat cieplnych ale też ze względu na bezpieczeństwo użytkowania kominka, który mógłby w przeciwnym wypadku bardzo mocno nagrzewać ściany i stropy w pobliżu niego. Izolacja ta powinna być wykonana ze specjalnej wysokotemperaturowej wełny mineralnej lub przy pomocy płyt krzemianowo-wapniowych, które służą jednocześnie jako budulec kominka.
Czytaj więcej o prawidłowej instalacji DGP do kominka
Andrzej Buczyński, Maad (woj. kujawsko-pomorskie): Zdecydowanie powinna być zbudowana komora dekompresyjna. Kratki wylotowe ciepłego powietrza powinny znajdować się na wysokości od 50 do 70 cm od sufitu, dodatkowo na komorze dekompresyjnej powinny być również wbudowane kratki wywiewne.
Czytaj więcej ciekawych artykułów:
