Gromadzenie informacji na tematy fabryk pieców z Warmii, Mazur i Pomorza to składanie strzępków informacji z rożnych źródeł. Najczęściej jedyna szansa na szerszą wiedzę to kontakt z rodziną fabrykanta. Przykładem niech będzie tym razem kaflarnia Fischera w Lęborku.
Więcej ciekawych artykułów znajdziesz na stronie głównej KOMINKI.ORG.
Od dawna zbieramy kafle ze stemplami firmowymi i dość często trafiają nam się zazwyczaj brązowe, zielone lub białe kafle z sygnaturą Hellmuth Fischer/Ofenfabrik/Lauenburg i. Pom. W zasadzie oprócz tego, że taki zakład w Lęborku istniał - jak przypuszczałyśmy gdzieś od schyłku XIX wieku do końca ostatniej wojny - nic więcej na ten temat nie było nam wiadomo. W roku 2009 dostałyśmy list od Nielsa Fischera z Kolonii, wnuka ostatniego właściciela fabryki, który poszukiwał śladów swojej rodziny. Zwrócił się o pomoc do Muzeum w Lęborku, a stamtąd pokierowano go do nas. Niestety, niewiele mogłyśmy pomóc, ale przy okazji same zdobyłyśmy na ten temat trochę informacji.
Na przykład, że ostatnim właścicielem firmy był dziadek Nilsa - Fredy Fischer (urodzony w 1907 roku Lauenburgu), jego rodzina opuściła miasto w marcu 1945 roku.
Po wojnie, w roku 1950, kaflarnia Fischera przy ulicy Pułaskiego 20 (do wojny Jägerhofstrasse 21), jak i wiele innych zakładów tego typu (zgodnie z ustawą z 1946 roku o przejmowaniu na własność państwa podstawowych gałęzi gospodarki) została przejęta przez państwo. Działała do lat 70. XX wieku. Dziś teren kaflarni Fischera, ostatecznie zniwelowany przed kilku laty, podzielono na działki pod zabudowę mieszkalną.
Powodem, żeby o tym wspomnieć, jest piec z kaflarni Fischera jaki ostatnio trafił do naszych zbiorów z prywatnego domu w Braniewie. Nasz kolega z „piecowego towarzystwa”, Janusz Moskal, zabrał go w zamian za rozebranie. (Zrobił to zresztą nie po raz pierwszy). Jest to jednoskrzyniowy piec najprawdopodobniej z lat 20. lub 30. XX wieku, z brązowych gładkich kafli, jedynie z dekoracją geometryczną na gzymsie wieńczącym.
