Na dekoracyjne walory palącego się drewna składa się kolor płomieni, ich wysokość, intensywność i dynamika. To, co jest zazwyczaj wadą przy paleniu grzewczym, gdzie staramy się kontrolować proces spalania, doprowadzając czasami do absolutnej nudy w palenisku, tutaj staje się zaletą. O tym, jak będzie rozwijał się ogień w poszczególnych paleniskach, decyduje nie tylko gatunek drewna i jego wilgotność czy grubość szczap (im drobniejsze, tym większa powierzchnia i szybsze spalanie), ale także sposób rozprowadzenia powietrza wtórnego, sposób regulacji nadmuchu i ciągu kominowego, sposób ułożenia polan w palenisku. Bardziej dynamicznie i ciemniejszymi płomieniami będzie się spalało drewno w kominkach otwartych obecnych obecnie w ogrodowych realizacjach, w nich też przeszkadzać nam będą strzelanie polan i iskrzenie. W kominkach zamkniętych spalanie niejako może być pod pełną kontrolą, dozowanie powietrza (tlenu) może wzbudzać lub spowolniać proces spalania. Dekoracyjne spalanie wymaga nieco innych nastawień w paleniskach, niż spalanie typowo grzewcze. Jest tu spore pole inwencji po stronie ustawień ręcznych i programowanych (tu ukłon w stronę projektantów palenisk – program ustawień wkładów na dekoracyjne spalanie!).
Więcej artykułów o podobnej tematyce znajdziesz w dziale: Paliwa (drewno opałowe, pellet, brykiet) i akcesoria kominkowe
Inny rodzaj drewna do palenia w kominku to inny rodzaj płomienia
Tu świetnie sprawdzi się osika, paląca się bardzo szybko intensywnym jasnym kolorem, dodatkowo oczyści nam ściany paleniska z sadzy. Podobnie będzie spalać się topola, lipa i wierzba. Oczywiście pod warunkiem, że będą suche. Świetna będzie olcha, paląca się bardziej pomarańczowo-czerwonym kolorem. Wysokie płomienie, dekoracyjne spalanie z małą ilością ciepła. Każdy gatunek lekkiego drewna zawiera w sobie więcej powietrza (tlenu), komórki drewna są mniej zwarte, dlatego spala się szybciej.
Brzoza, jeden z najbardziej dekoracyjnych w spalaniu gatunków drewna, daje żywy jasny płomień z domieszką płomieni niebieskawych, wywoływanych przez spalanie zawartych w niej olejków eterycznych.
Czy można palić w kominku drewnem iglastym?
W spalaniu dekoracyjnym ciekawe są iglaste gatunki drewna, takie jak świerk, sosna, daglezja, modrzew, które palą się żywym skaczącym płomieniem w czerwono-żółtych barwach. Zapewniają nam one także dodatkowe atrakcje w postaci intensywnego strzelania i iskrzenia. Jodła też pali się wysokim płomieniem, ale ma mniej żywicy i nie strzela. Przybrudzą wkład i szybę w środku, trudno, takie są uroki okazjonalnego, dekoracyjnego palenia. Po imprezie będziemy czyścić. Raz, nie zawsze. Tych gatunków nie polecamy na długotrwałe palenie, ale czasami, dlaczego nie?
Z twardych gatunków najładniej rozwijają się płomienie w spalanym drewnie jesionowym, cenionym ze względów estetycznych i grzewczych, tuż za nim jest pięknie palący się, ale bardzo rozgrzewający, buk.
Kolor spalania drewna w kominku jest konsekwencją jakości tego spalania
W przypadku drewna możemy mówić o dobrym spalaniu przy płomieniu jasnym, z drugiej – strony mamy kolor czerwony jako objaw niepełnego spalania (oczywiście objawem najgorszego spalania będzie ciemny dym w palenisku). Pośrodku mamy kolor pomarańczowy i żółty, im jaśniejszy, tym lepsze spalanie. Ze względu na jego dynamikę i nierównomierność mieszania się z tlenem, praktycznie zawsze możemy obserwować całą gamę odcieni kolorystyki płomieni. W środku płomienie są jasne, w zewnętrznych sferach, obwodzie ciemniejsze, czerwonawe, ze względu na schładzanie temperatury płomienia i inne natlenienie. Im szybciej spala się dany gatunek drewna, tym trudniejsze jest optymalne mieszanie powstających gazów z tlenem.
Niezależnie od gęstości budowy drewna i jej wpływu na szybkość spalania o specyfice kolorów płomieni różnych gatunków drewna decyduje nieco odmiennym śladowy skład minerałów zawartych w jego komórkach. Domieszki wapnia będą zabarwiały kolor płomieni w różnych odcieniach na pomarańczowo, sodu na żółto, potasu na fioletowo, strontu czy litu na czerwono, baru na zielono, miedzi i siarki na niebiesko-zielono. Dostępność tych pierwiastków i ich związków w poszczególnych siedliskach drzew będzie różnicowało intensywność koloru płomieni charakterystyczną dla poszczególnych gatunków.
Warto zatem do palenia dekoracyjnego przygotować także mix miękkich gatunków drewna i odpowiednio je wysuszyć, trzymając na szczególne okazje.
Lech Kowalewski, www.paliwadrzewne.pl
